തനിച്ചാണെന്നറിഞ്ഞു ഞാന്ചുറ്റും ശൂന്യതയുമേകാന്തയും
തണുപ്പും ഇരുട്ടുമായ് ഒറ്റപ്പെട്ടിരിയ്ക്കവേ
അപ്പോഴുള്ളിലുദിച്ചത് ഭയം തന്നായിരുന്നു
അറിയാത്തതിനോടുള്ള ഭയം ...
ആലില പൊലെ വിറക്കുന്നോരു
മനസ്സുമായി ഞാന്‍ നിലകൊണ്ട നേരം
മനസ്സുമായി ഞാന്‍ നിലകൊണ്ട നേരം
ആ കൈ വന്നെന്‍ മനസ്സിനെ വാരിയെടുത്തു
ചൂടും വെളിച്ചവും ധൈര്യവുമുള്ള ആ കൈ ..
മുഖമില്ല എന്നാല്‍ സ്വരമുണ്ട്
ഏതേകാന്തതയിലും തിരിച്ചറിയാമാസ്വരം ..
"അടുത്തു അല്ലെ? വല്ലതെ അടുത്തു"
എന്ന് പറഞ്ഞ ആ സ്വരം
എന്ന് പറഞ്ഞ ആ സ്വരം
അതു മാത്രമെന്റെ ഉള്ളില്‍ മുഴങ്ങുന്നു.
ഞാനറിയാതെന്മിഴിനീര്‍ തുളുമ്പിയപ്പോഴാവിളി വന്നു.
സ്നേഹത്തിന്‍ഭാവം ഞാനറിയുകയാരുന്നു
സ്നേഹത്തിന്‍ഭാവം ഞാനറിയുകയാരുന്നു
ആയിരം കാതമകലെ നിന്നെത്തുമാസാമീപ്യം
ആ മനസ്സിന്‍‌ചുടില്‍ നിന്നുയരരുന്നോരു പ്രകാശം
വിവരിക്കനാവുന്നില്ലാ ആ അനുഭവം
മനസ്സിനുള്ളിലേക്ക് മാത്രമായൊരു സന്ദേശംതരുക
മനസ്സില്‍ നിന്ന് യഥാര്‍‌ത്ഥമായ സ്നേഹത്തിന്‍
സ്വരത്തില്‍ വെളിച്ചവും ചൂടും ചുറ്റും പരക്കുക
ഒന്നും പറയാതൊരു ഭാവവും പ്രകടിപ്പിക്കാതെ
ഒന്നു തോടാതരുകില്‍ തൊട്ടരുകില്‍
മനസ്സിലെ വിങ്ങലതു പറയാതറിയുക
അറിയുമ്പോളദൃശ്യമാം കൈ നീട്ടി
ഹൃദയത്തെ മനസ്സിനേ അതോ ബോധത്തെയൊ
പിടിച്ചുണര്‍‌ത്തി, അതേ ഉണര്‍‌‌ത്തി 'ജീവന്‍' ....
ജീവനിലാ തൊട്ടുണര്‍‌വ് തന്നത്
മനസ്സിനു തന്നെയാണ് ജീവന്‍ പകര്‍‌ന്നത് ..
ആ നീണ്ടു വന്ന കൈ മരണത്തില്‍ നിന്നെന്നെ
ആ നീണ്ടു വന്ന കൈ മരണത്തില്‍ നിന്നെന്നെ
വീണ്ടും ജീവിതത്തില്‍ക്കൊണ്ടു നിര്‍‌ത്തി
മെല്ലെ ദൃഢമയി ആ സന്ദേശം തന്നു
"ഇല്ലാ ഞാന്‍ പോവില്ലാ
"ഇല്ലാ ഞാന്‍ പോവില്ലാ
പാതി വഴിയില്‍ ഇട്ടിട്ട് പോവില്ല",
എനിക്കൊന്നും തിരികെ പറയാനില്ല.
വാക്കുകളില്ല.നന്ദിയതെന്നേ അര്‍‌ത്ഥമില്ലാവാക്കായി .....
മുഴങ്ങുന്നു ഏതു നേരവുമീവാക്കുകള്‍
മുഴങ്ങുന്നു ഏതു നേരവുമീവാക്കുകള്‍
അവയില്‍ നിന്നു ഉയരുന്ന ആ ശക്തി
മുന്നൊട്ട് ഇനിഎനിക്ക് ഒന്നും വേണ്ടാ ഒന്നും !
ഞാന്‍ വീണ്ടുമൊന്നോര്‍‌ക്കാന്‍ ശ്രമിക്കവേ,
തനിച്ചല്ലന്ന് അറിഞ്ഞു ഞാന്‍..
ഞാന്‍ വീണ്ടുമൊന്നോര്‍‌ക്കാന്‍ ശ്രമിക്കവേ,
തനിച്ചല്ലന്ന് അറിഞ്ഞു ഞാന്‍..
